Ένας παθητικός θηλυπρεπής

Ένας παθητικός θηλυπρεπής στη γενετησιότητα

του Τσαρλς Κόνια (Charles Konia), M.D.

Ο παθητικός θηλυπρεπής χαρακτήρας έχει εγκαταλείψει το φαλλικό σαδισμό υπέρ της πρωκτικής υποταγής. Έτσι, ο πρώτος θεραπευτικός στόχος είναι να κινητοποιηθεί η πρωκτική σαδιστική οργή με τη συστηματική εξάλειψη των προγενετήσιων πρωκτικών αμυνών ή της συγκράτησης. Στη θεραπεία πολλών παθητικών θηλυπρεπών καθώς ακολουθείται αυτή η διαδικασία και αναδύονται υγιείς επιθετικές ενορμήσεις, μπορεί να εμφανισθούν άμυνες που είναι γνωρίσματα του φαλλικού χαρακτήρα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, ακολουθούμε θεραπευτική αγωγή όπως στο συνήθη φαλλικό, μέχρι να εδραιωθεί η γενετησιότητα. Στο ιστορικό του ασθενή που θα παρουσιασθεί δε συνέβη αυτή η αμυντική εξέλιξη και η θεραπεία βασίσθηκε κατά κύριο λόγο στην αύξηση της ικανότητάς του να αντέχει τις υγιείς επιθετικές ενορμήσεις.

Ένας άντρας 19 χρόνων, λευκός και ανύπαντρος, σχεδιαστής εσωτερικών χώρων, βρισκόταν σε δύσκολη θέση επειδή είχε την αίσθηση μιας επείγουσας ανάγκης για ούρηση, ένιωθε κατάθλιψη και συναισθήματα περιφρόνησης, που αποκαλύφθηκαν ενώ βρισκόταν σε «ραϊχική» ομαδική θεραπεία. Στη συνέχεια άρχισε θεραπεία με δυο οργονομιστές γιατρούς, αλλά εγκαταλείφθηκε και από τους δυο εξαιτίας επιθετικών χειρονομιών του και κακοηθέστατων κουτσομπολιών του.

Όταν τον είδα για πρώτη φορά, φαινόταν συγχυσμένος, τυραννισμένος και γεμάτος περιφρόνηση για τους προηγούμενους θεραπευτές του. Προσπάθησε να τους γράψει ένα γράμμα και να τους εξηγεί την όλη κατάσταση, αλλά δεν ήταν σε θέση να το κάνει, εξαιτίας του φόβου που είχε να τους κριτικάρει ανοιχτά γι' αυτό που αισθανόταν ότι ήταν άδικη μεταχείριση.

Το προσωπικό του ιστορικό περιλάμβανε τρεις σοβαρές προσπάθειες αυτοκτονίας. Στην πρώτη, 5 χρόνια πριν, έκοψε βαθιά τις φλέβες του. Στη δεύτερη, μετά από ένα ταξίδι με LSD, πήρε 25 βαρβιτουρικά χάπια, που τον έριξαν σε κώμα για τρεις μέρες. Το τελευταίο επεισόδιο συνέβη ένα χρόνο πριν έρθει να με δει, όταν προσπάθησε να σκοτωθεί με μονοξείδιο του άνθρακα. Παραδέχθηκε ότι κάπνιζε μαριχουάνα στο παρελθόν, αλλά εδώ και δυο χρόνια δεν έπαιρνε ναρκωτικά. Αρνήθηκε οποιαδήποτε ομοφυλόφιλη εμπειρία και ανέφερε ότι σε ηλικία ενός χρόνου είχε υποστεί «αγωγή τουαλέτας». Ιατρικά βρισκόταν σε καλό επίπεδο υγείας, εκτός από υποτροπιάζουσες αιμορροΐδες.

Είχε ένα χρόνιο περιφρονητικό γέλιο στο πρόσωπο του και έναν ασίγαστο θυμό για τους προηγούμενους θεραπευτές του. Ωστόσο, με μένα έδειχνε φοβισμένος, δουλοπρεπής, μαζεμένος και γλοιώδης. Τον ενθάρρυνα να εκφράσει τις αρνητικές του σκέψεις και τα συναισθήματά του. Είπε πως ήθελε να ξεκάνει όλους τους θεραπευτές, ιδιαίτερα εκείνους τους δυο που του είχαν φερθεί τόσο άδικα και είχε φαντασιώσεις ότι ανατίναζε τα γραφεία τους. Αμέσως έχασε επαφή με τις συγκινήσεις του και άρχισε να κλαίει με έναν παρακλητικό τρόπο. Συνέχισα να ενθαρρύνω την έκφραση του θυμού του. Δήλωσε ότι δεν ήξερε τι έκανε με τους προηγούμενους θεραπευτές, αισθανόταν αθώος κι έκλαψε για λίγο. Στη συνέχεια πήρε ένα καχύποπτο ύφος και σκέφτηκε πως θα έβρισκε κάτι αντιπαθητικό πάνω μου. Μετά την πρώτη συνεδρία η διαγνωστική μου εντύπωση ήταν ότι επρόκειτο για έναν παθητικό θηλυπρεπή χαρακτήρα.

Στη δεύτερη συνεδρία είπε ότι το γραφείο μου ήταν πολύ μακριά και πως ήθελε να έχει θεραπεία από κάποιον που το ιατρείο του θα ήταν πιο κοντά. Ένιωθε ένοχος και ύπουλος και είχε αρνητικά συναισθήματα για μένα: Ήμουν αδύνατος, αξιοκατάκριτος και θα μπορούσε εύκολα να με ξεγελάσει. Του είπα ότι ήταν ικανός να σαμποτάρει τη θεραπεία του μαζί μου, ακριβώς όπως είχε κάνει με τους προηγούμενους θεραπευτές. Αυτό τον τρόμαξε. Του ζήτησα να κλωτσήσει κι ενώ το έκανε φάνηκε φοβισμένος σαν να έτρεχε να γλιτώσει από κάτι. Του είπα ότι ένιωθε ύπουλος, γιατί φοβόταν ότι θα αποκαλυφθεί. Παραδέχθηκε ότι με φοβάται και είπε ότι έμοιαζα με ανατολίτη βάρβαρο που θα μπορούσε να τον δείρει. Ξαφνικά άρχισε να χτυπάει το θεραπευτικό κρεβάτι φωνάζοντας, θυμωμένα: «Σε μισώ που με ξεσκεπάζεις». Στο τέλος της συνεδρίας είχε αισθήσεις ρευμάτων στο πρόσωπο του κι ένα στιγμιαίο αίσθημα ευγνωμοσύνης. Δεν ένιωσε μόνο ότι ήταν αποδεκτός, αλλά επίσης ότι δεν χρειαζόταν συνέχεια να δείχνει τον καλύτερο εαυτό του.

Στην επόμενη συνεδρία, ανακοίνωσε την απόφαση του να μην κάνει θεραπεία με άλλο θεραπευτή, επειδή συνειδητοποίησε ότι αυτό ήταν φυγή από τη θεραπεία. Αφού κλώτσησε με την τυπική κίνηση φυγής «είδε» ένα σκληρό αποδοκιμαστικό βλέμμα στα μάτια μου. Τότε θυμήθηκε ότι είχε ουρήσει στο πάτωμα όταν ήταν τριών χρόνων και πως το είχε πει στη μητέρα του. Εκείνη το μετέφερε στον πατέρα του που τον έδειρε ανελέητα. Ο ασθενής την ύπουλη έκφραση του θυμού του και τη μετέπειτα απολογία ή συγνώμη του, την αναγνώρισε ως ένα τυπικό πρότυπο συμπεριφοράς που συνεχιζόταν μέχρι τώρα. Εκείνη τη στιγμή βρισκόταν κατά κάποιο τρόπο σε καλύτερη επαφή με τον εαυτό του και η αναπνοή προκάλεσε κλονικούς σπασμούς στα κατώτερα τμήματα της θωράκισης. Κρίνοντας τη συμπεριφορά μου είπε ότι με βρίσκει περισσότερο επιεική από τους προηγούμενους θεραπευτές του και αμφέβαλε αν η θεραπεία με μένα θα μπορούσε να τον βοηθήσει. Νιώθοντας ύπουλος και μοχθηρός, έψαχνε για μια διέξοδο φυγής. Τον έβαλα να κλωτσά και φώναξε με σύντομο θυμό «Όχι!». Μετά μαζεύτηκε κι έκλαιγε, λέγοντας «μη μ' αφήνεις». Είχε τη φευγαλέα σκέψη ότι απογοητεύτηκε φοβερά από τη μητέρα του όταν ήταν παιδί, καθώς είχε προσπαθήσει να την πλησιάσει.

Σ' αυτό το σημείο θεραπείας η μεταβιβαστική σχέση ήταν η εξής: Ένιωθε ύπουλος και φοβόταν μήπως τον απορρίψω. Όμως ήταν επίσης γεμάτος από ανέκφραστο θυμό που έπαιρνε τη μορφή της περιφρόνησης, του μίσους και του φθόνου.

Στη διάρκεια της επόμενης εβδομάδας είχε τάσεις αυτοκτονίας. Έκφρασε κάποιο θυμό, αλλά με κινήσεις ποδιών που είχες την αίσθηση ότι προσπαθούσαν να το «σκάσουν», καταλήγοντας σε μια μαζοχιστική παρόρμηση να τραυματίσει το πέος του. Με ικέτευε κάθε τόσο να μην του κάνω κακό, αλλά ήταν ανίκανος να διατηρήσει την επαφή με το θυμό του που βρισκόταν πίσω από αυτή τη συμπεριφορά του. Μιμούμενος την ικετευτική του στάση προκάλεσα ένα σύντομο ξέσπασμα του θυμού του. Αυτή τη φορά «στάθηκε στα ποδιά του». Αισθάνθηκε δυνατά, ηδονικά ρεύματα, αλλά δεν ήταν βέβαιος αν ένιωθε ακόμα θυμωμένος ή ήταν στην ουσία ευτυχισμένος.

Στην επόμενη συνεδρία έκφρασε περισσότερο θυμό κι αυτή τη φορά τον κατεύθυνε προς τις γυναίκες. Στη συνέχεια ζάρωσε ξανά, ικετεύοντας όμως τη βοήθειά μου. Όταν του είπα ότι γινόταν υπάκουος κι ανίκανος ξέσπασε σε βίαιη οργή, φωνάζοντας: «Σε μισώ!», ενώ όλη αυτή η έκρηξη συνοδεύτηκε από σκέψεις συκοφαντίας και δολοφονίας μου. Ήταν πολύ φοβισμένος κι αναστατωμένος που αποκαλύφθηκε. Κατάλαβε ότι η κόκκινη κλωστή του χαρακτήρα του ήταν η υπουλότητα του και αναγνώρισε αυτό το συναίσθημα στις σχέσεις του με τις γυναίκες. Αυτές πάντοτε δυσαρεστούνταν μαζί του. Του είπα ότι αν συμπεριφέρεται, με έναν ευθύ τρόπο τα πράγματα πιθανώς να ήταν διαφορετικά. Τρομοκρατήθηκε κι αποσύρθηκε στην παθητικότητα του. Όταν του είπα ότι κρυβόταν, ταράχθηκε έντονα, ανασήκωσε τους γλουτούς του, μαζεύοντας τα γόνατα του πάνω στο στήθος του κι έβγαλε ήχους που συνοδεύονται με αφόδευση. Επειδή νόμιζε ότι είχε στην πραγματικότητα αφοδεύσει πάνω στο θεραπευτικό κρεβάτι, του δημιουργήθηκαν φόβοι ότι θα τιμωρηθεί. Έγινε ξανά ύπουλος και επιφυλακτικός, δηλώνοντας ότι ακόμα ήταν αναποφάσιστος για τη θεραπεία του και ότι σκεπτόταν να τα παρατήσει. Είπε ότι δεν μπορούσε ν' αντέξει το αίσθημα άτι είχε αποκαλυφθεί. Του είπα ότι θα μπορούσε να τα παρατήσει αν αυτό ήθελε και το έκανε.

Νιώθοντας απαίσια που τα παράτησε, μου τηλεφώνησε την επόμενη εβδομάδα για να συνεχίσει θεραπεία. Με ένα παθολογικά αφοσιωμένο τρόπο κατηγόρησε τον εαυτό του, που θύμωσε τόσο πολύ μαζί μου, πιστεύοντας ότι αυτό εμπόδιζε την ικανότητά του να δέχεται την αγάπη μου. Δεν μπορούσε να συμβιβάσει από τη μια μεριά την ανάγκη του να νιώθει θυμωμένος μαζί μου κι από την άλλη να θέλει την αγάπη μου και την επιδοκιμασία μου. Με τυπικό παθητικό θηλυπρεπή τρόπο, μετάλλαζε κάθε μου σχόλιο σε έκφραση αγάπης κι επιδοκιμασίας, καταστρέφοντας αποτελεσματικά κάθε έκφραση του μόλις κρυμμένου θυμού του, με αποτέλεσμα να είναι ανίκανος να κάνει οτιδήποτε. Θυμήθηκε πως όταν ήταν παιδί προσευχόταν από το φόβο του να μην «παρασυρθεί».

Για να τον βοηθήσω να ξεπεράσει το αδιέξοδο, κινητοποίησα τα πόδια του και τους παρασπονδύλιους μυώνες και τον έβαλα να κλωτσάει. Με κοίταξε ικετεύοντας και κλαίγοντας: «Μη μου κάνεις κακό!» Του είπα να σφίξει τους γλουτούς του και τα πόδια του. Αυτό προκάλεσε εκρηκτική πρωκτική οργή. Ξανά, σήκωσε τα γόνατα προς το στήθος με τα χέρια του και έβγαλε πρωκτικούς ήχους. Αυτό συνοδεύτηκε με μεγάλη έκφραση κακεντρεχούς οργής και με σκέψεις να αφοδεύσει πάνω μου.

Την επόμενη εβδομάδα ανέφερε τα εξής όνειρα :

1. Ακολουθεί ένα αυτοκίνητο που το οδηγεί μια παλιά του φίλη. Βρίσκεται κοντά στο μέρος, όπου ο πατέρας του δίνει μια διάλεξη. O πατέρας του έχει πονοκέφαλο. Μετά βρίσκει τον εαυτό του να είναι μαζί με τη μητέρα του και να παίζει με τρία μικρά κόπρανα που ήταν καλά τυλιγμένα σε σχήμα πέους. Αισθάνεται ένοχος που παίζει μαζί τους.

2. Βλέπει μια ταινία του Δρ Ράιχ στην οποία συμπεριφέρεται με ένα σχολαστικό τρόπο. H σειρά του φιλμ αντιστρέφεται κι ένα μέρος του φιλμ κόβεται.

Σε αυτά τα όνειρα εκφράστηκαν οι φόβοι ευνουχισμού από τον πατέρα του και η παλινδρόμηση στο πρωκτικό επίπεδο, που ήταν η βάση της υπουλότητάς του απέναντί μου καθώς και της παθητικής θηλυπρεπούς τάσης να προσκολλάται. Κινητοποιώντας ακόμα περισσότερο την πρωκτική οργή, τρομοκρατήθηκε έντονα και σκέφτηκε την περιτομή του. Ένιωσε αδυναμία στο στήθος του κι επέστρεψε στις χαρακτηριστικές του ικεσίες και στο κλάψιμο.

Η κινητοποίηση του οπτικού τμήματος της θωράκισης τον βοήθησε να διατηρήσει την επαφή με τους φόβους του. Πάλευε θυμωμένα και φώναζε «όχι!». Ένιωσε ότι η δύναμή του υπονομευόταν από το φόβο που του δημιουργούσε η οργή του πατέρα του και το μεγαλύτερο πέος του. Θυμήθηκε ότι και οι δυο γονείς του υπονόμευαν την ικανότητά του να εκφράζει θυμό - ο πατέρας του με το να είναι δίκαιος και χρησιμοποιώντας αδιόρατες απειλές τιμωρίας από το Θεό και η μητέρα του με το να αμφισβητεί τα συναισθήματά του και με το να του ζητάει να αιτιολογήσει το θυμό του. Το τελικό αποτέλεσμα που έφερε η συμπεριφορά και των δυο ήταν να τον κάνουν ανίκανο, ανήμπορο και μαζεμένο μπροστά στον πατέρα του και στους άλλους άντρες.

Τον ρώτησα αν ένιωθε ότι κι εγώ τον υπονόμευα κατά κάποιο τρόπο. Παραδέχθηκε ότι αφόδευσε στο δασάκι της ιδιοκτησίας μου πριν από τη συνεδρία και ότι μετά ένιωθε ένοχος. Δικαιολόγησε την πράξη του λέγοντας ότι φοβόταν μην ακουσθεί στην τουαλέτα του χώρου αναμονής. Καθώς μιλούσε, τρομοκρατήθηκε κι ένιωσε τους παρασπονδύλιους μυώνες του να σκληραίνουν. Τον ενθάρρυνα να σφίξει τους γλουτούς του και να κλωτσήσει. Έμοιαζε με ένα ανήμπορο μικρό παιδί που ικέτευε τη μητέρα του. Είδε τον εαυτό του σαν μωρό να κάθεται στο γιογιό και τη μητέρα του να στέκεται από πάνω του. Διχαζόταν ανάμεσα στην ανάγκη να κάνει κόπρανα για να κερδίσει την αγάπη της και στο να θυμώσει επειδή έπρεπε να το κάνει. Αυτό ακολουθήθηκε από την αίσθηση της σύνδεσης ανάμεσα στους παρασπονδύλιους μυώνες και το πέος του.

Στη διάρκεια των επόμενων εβδομάδων ένιωθε κολλημένος και γεμάτος κακία και απαιτούσε να τον βοηθήσω να γίνει καλά. Αυτό ήταν η έκφραση της παθητικής θηλυπρεπούς μεταβίβασής του, που τον βοηθούσε να διατηρεί την υποτακτική (πρωκτική) στάση του απέναντί μου.

Τότε είχε το ακόλουθο όνειρο : Διασκεδάζει κάποιους μεγαλύτερους άντρες και για να το κατορθώσει κάνει τον εαυτό του να φαίνεται γελοίος. Αυτοί πετούν χρήματα στο πάτωμα, περιμένοντας από εκείνον να τα μαζέψει, αλλά αυτός αρνείται. Μετά κάνει ιππασία με την κοπέλα του, το άλογο αφηνιάζει, τον δαγκώνει στο δάκτυλο και τον σύρει στο στάβλο.

Αυτό το όνειρο αποκάλυψε τόσο την κολακευτική του στάση απέναντι στους άντρες, όσο και την παθητική του σχέση με τις γυναίκες. Εδώ μπόρεσε να εκφράσει για λίγο κάποιο ποσό φαλλικής οργής, χτυπώντας πάνω στο θεραπευτικό κρεβάτι. Αυτά προκάλεσε μια δυνατή ενεργειακή σύνδεση από τα μάτια του μέχρι τις γροθιές του.

Είδε ένα όνειρο ότι του επιτέθηκαν από πίσω πρωτόγονοι ιθαγενείς, ρίχνοντας δηλητηριασμένα βέλη στην πλάτη του. Η κοπέλα του φεύγει από την μπροστινή πόρτα. Την ακολουθεί αλλά δεν μπορεί να τη βρει. Την εντοπίζει με τη βοήθεια ενός άλλου άντρα, που τον θεωρεί ανάξιο λόγου, αλλά αυτή τελικά είναι με κάποιον άλλο άντρα. Στη συνέχεια μπόρεσε να την πάρει για τον εαυτό του.

Αυτό το όνειρο με τις ολοφάνερες οιδιπόδειες προεκτάσεις, συνόδευσε την ανάδυση της φαλλικής οργής του. Στη διάρκεια αυτής της φάσης θεραπείας, η φαλλική του τοποθέτηση ήταν ασταθής - το φαλλικό χτύπημα εναλλασσόταν με την υποχώρηση στην πρωκτικότητα, όταν οι φόβοι του έπαιρναν το πάνω χέρι. Στη μεταβίβαση, ο θυμός του για μένα κέρδισε την πρωτοκαθεδρία. Με μισούσε βλέποντάς με πιο ικανό από αυτόν. Η έντονη οργή συνοδεύτηκε με ρεύματα στο στήθος και στα γεννητικά όργανα και είχε μερική στύση. Ένιωσε δυνατότερος και με περισσότερη ελπίδα.

Η μεταβατική κατάσταση ανάμεσα στο πρωκτικό και το φαλλικό στάδιο φαινόταν στην ακόλουθη σειρά ονείρων :

1. Είναι ταχυδρόμος. Παραδίδει γράμματα σε ένα νέο τμήμα της πόλης, όπου χάνεται. Επιστρέφει στο ταχυδρομείο και ο διευθυντής του τμήματος τον κατευθύνει σε μια άλλη περιοχή της πόλης. Χάνεται ξανά και παραιτείται από τη δουλειά του. (Προσέξτε το λογοπαίγνιο με τη λέξη «ταχυδρομείο»). [Σ.τ.Μ.: η αγγλική λέξη για το ταχυδρομείο είναι Mail που ακούγεται ακριβώς όπως και η λέξη Male που σημαίνει αρσενικό άντρας. Ο συγγραφέας εδώ θέλει να επισύρει την προσοχή του αναγνώστη στην ηχητική ταυτότητα των δυο λέξεων μέσα από την οποία εκφράζεται η υποσυνείδητη αίσθηση της χαμένης αντρικής ικανότητας του ασθενή].

2. Βλέπει τους γονείς του και θέλει να τους πυροβολήσει, αλλά το όπλο του δεν εκπυρσοκροτεί. Τους καταδιώκει σε όλη τη χώρα.

3. Βλέπει την κοπέλα του με έναν άλλο άντρα που του θυμίζει τον πατέρα του. Τον γρονθοκοπεί κι εκείνος καταρρέει. Μετά δημιουργεί σεξουαλικές σχέσεις μαζί της.

Στο θεραπευτικό κρεβάτι η αναπνοή του προκάλεσε σπασμούς στα πόδια και τρεμούλιασμα στη λεκάνη, καθώς εμφανίσθηκε για πρώτη φορά το αντανακλαστικό του οργασμού. Τότε, στράφηκε αμέσως προς εμένα και μου είπε απειλητικά: «Μη με πιέζεις!», επειδή ένιωθε ότι θα μπορούσα να τον πίεζα για πιο γρήγορη πορεία στη θεραπεία κι έτσι να την καταστρέψω. Ακολούθησε ακόμα πιο αρνητική κριτική.

Καθώς η πρωκτική του οργή ελαττωνόταν, έγινε πιο επιθετικός και άρχισε να εμφανίζεται η θωράκιση στο στοματικό και αυχενικό τμήμα. Η οργή που περιεχόταν σε αυτό το τμήμα της θωράκισης απελευθερώθηκε, δαγκώνοντας και παίρνοντας άγριες εκφράσεις στο πρόσωπο του. Η «αδύναμη» ικετευτική έκφραση γρήγορα εξαλείφθηκε και εντάθηκαν οι προσπάθειές μου να κινητοποιηθεί το στοματικό τμήμα. Βάζοντάς τον να κινεί το πρόσωπο του, προκλήθηκε ένα ξέσπασμα βίαιης οργής προς τη μητέρα του και άρχισε να ουρλιάζει: «Όχι! όχι!» θυμήθηκε την πρώιμη εκπαίδευσή του στην τουαλέτα και την αγωνία του επειδή εξαναγκαζόταν να αφοδεύσει. Επειδή ήταν ανίκανος να αντέξει το θυμό του, η μόνη του σκέψη ήταν, πώς μπορούσε να αγαπάει κάποιον που του φέρθηκε τόσο απάνθρωπα.

Εντατική θεραπευτική δουλειά στο σαγόνι του, προκάλεσε περισσότερη στοματική οργή που κατευθύνθηκε προς τη μητέρα του και εκφράστηκε με γκριμάτσες και με δαγκώματα.

Ξανά υποχώρησε στις παθητικές πρωκτικές ικεσίες, νιώθοντας κακία και μη θέλοντας να κινηθεί. Του είπα ότι δεν ήθελε να κάνει το χατίρι της μητέρας του και να αφοδεύσει. Ένιωσε ότι ήταν σωστή αυτή η ερμηνεία της συγκρατημένης του στάσης. Το κλώτσημα και το σφίξιμο των γλουτών του τον ανακούφισε προσωρινά από το αδιέξοδο. Ένιωσε πιο διεσταλμένος και ικανός να ψάξει για μια νέα σχέση. Όταν έμαθε ότι η παλιά του φίλη είχε σχέσεις με κάποιον άλλο άντρα, ξέσπασε με μια έκρηξη έντονης ζήλιας και οργής εναντίον του. Τότε ήρθε σε μεγάλη επαφή όχι μόνο με το κράτημα στους γλουτούς του, στους παρασπονδύλιους μυώνες και στα χείλη, αλλά επίσης και με το πώς αυτή η σωματική στάση τον έκανε να φαίνεται και να αισθάνεται «μυγιάγγιχτος». Η συνειδητοποίηση αυτή, συνοδεύτηκε από τη χαλάρωση του στόματος και των χειλιών του, που μέχρι τότε φαίνονταν να έχουν χρόνια σύσπαση.

Ονειρεύτηκε ότι ενέδωσε στις σεξουαλικές ορέξεις του πατέρα του. Οι συνειρμοί του είχαν σχέση με σκέψεις εξαπάτησης των θεραπευτικών μου προσπαθειών, κοροϊδεύοντάς με και κάνοντάς με να πιστέψω ότι ήταν πιο υγιής από ό,τι στην πραγματικότητα. Αυτό ακολουθήθηκε από την έκφραση περισσότερης οργής γεμάτης δηλητήριο απέναντί μου, επειδή συνέχιζα να τον αποκαλύπτω.

Εξακολούθησα να κινητοποιώ τους παρασπονδύλιους μυώνες. Ένιωσε τρόμο να ταξιδεύει μέσα στους μηρούς του και πόνο να αντανακλάται στο πέος του. Ουρλιάζοντας με γυναικεία φαλτσαριστή φωνή και νιώθοντας σαν αβοήθητο κομμάτι πρωτοπλάσματος, τρομοκρατήθηκε κι ένιωσε ότι θα «αφανισθεί όπως ένα λουλούδι που εύκολα συνθλίβεται». Του είπα ότι υποτασσόταν από το φόβο του και παραδέχθηκε πως έβλεπε τους ανθρώπους με τα μάτια ενός φοβισμένου παιδιού. Η ακόμα μεγαλύτερη κινητοποίηση των παρασπονδύλιων μυώνων, των γλουτών και των ποδιών του, προκάλεσε περισσότερο φόβο που γρήγορα μετατράπηκε σε θυμωμένη περιφρόνηση. Παρόμοια κινητοποίηση των μυώνων του προσώπου προκάλεσε περιφρονητικό γέλιο, περιφρόνηση και βρισιές που όλα τους προέρχονταν από την πρωκτική συγκράτηση. Στη συνέχεια το πρόσωπο του έδειξε πιο ζωντανό και χαλαρωμένο κι ένιωσε «καθαρισμένος». Οι γλουτοί του έγιναν πιο χαλαροί, καθώς η μυϊκή ένταση μετατοπίσθηκε εμπρός, στο υπογάστριο και τη λεκάνη.

Τα μάτια του έγιναν πιο φωτεινά και περισσότερο κινητά και μπορούσε να αντέξει μεγαλύτερο βαθμό διαστολής. Το αποτέλεσμα της αυξανόμενης επιθετικότητας του ήταν να μεγαλώσει η ικανότητα του για εργασία και να μπορέσει να βρει μια περισσότερο παραγωγική και απολαυστική δουλειά. Άρχισε επίσης να δείχνει υπέροχη αίσθηση του χιούμορ.

Στο θεραπευτικό κρεβάτι μπορούσε να εκφράζεται με μεγαλύτερή ένταση. «Στραγγαλίζοντας» ένα σεντόνι, χτυπώντας και κλωτσώντας προκλήθηκαν έντονοι κλονικοί σπασμοί στη λεκάνη και ακολουθήθηκαν από γενικευμένη αδυναμία. Η ξαφνική κι έντονη άνοδος της φόρτισης προκάλεσε ανοργονοτική αντίδραση που βαθμιαία απόκτησε μεγαλύτερη σημασία καθώς προόδευε η θεραπεία.

Σ' αυτό το σημείο δινόταν όλο και μεγαλύτερη προσοχή στο στοματικό τμήμα της θωράκισης. Έκφρασε έντονη οργή για τη μητέρα του που τον εγκατέλειψε και ένιωσε το στόμα του περισσότερο ανοιχτό και κινητό. Γρήγορα κι εύκολα εξάλλου εξαλείφθηκαν εκδηλώσεις πρωκτικής παλινδρόμησης.

Είδε το εξής όνειρο : Ακολουθεί μια κοπέλα στο σπίτι της μετά από ένα πάρτι και κάνει έρωτα μαζί της. Η κοπέλα έχει πολύ αισθησιακό κάτω χείλος κι αυτός νιώθει έντονη ηδονή στο στόμα του. Όταν εισχωρεί μέσα της, εκείνη του παραπονιέται ότι είναι πολύ σκληρός και τον κριτικάρει λέγοντας ότι είναι «μυγιάγγιχτος» και όχι καλός εραστής.

Στο θεραπευτικό κρεβάτι δυνατά θυμωμένα ουρλιαχτά τον οδήγησαν σε αφόρητη λύπη και μετά σε παραίτηση. Άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια έντονες φαντασιώσεις δαγκώματος του στήθους της μητέρας του. Η κινητοποίηση της αριστερής πλευράς του σαγονιού του και του ινίου διευκόλυνε την έκφραση αυτής της οργής. Ένιωθε κι έμοιαζε σαν ένα μοχθηρό παλιόπαιδο που έκανε αντιπαθητικές γκριμάτσες. Με φοβερό μίσος προς τους γονείς του, ξεφώνισε: «Να πεθάνετε! Να πεθάνετε!» και τους πάλευε με οτιδήποτε μπορούσε.

Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου, οι προσπάθειες εστιάσθηκαν στο να διατηρηθεί ελεύθερο το στοματικό τμήμα της θωράκισης. Πράγματι το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ήταν το κεφάλι του να δείχνει πιο ελεύθερο και να βιώνει ηδονικές αισθήσεις στα χέρια του.

Καθώς ο λαιμός και το σαγόνι του παρέμεναν ανοιχτά, μπορούσε κανείς να δει ένα δυνατό ενεργειακό πεδίο να ακτινοβολείται από το πρόσωπο του. Επιπλέον, όταν η αναπνοή του ταξίδευε περιστασιακά μέχρι και τη λεκάνη του ένιωθε γενετήσιες αισθήσεις. Αυτά ακολουθήθηκαν από ακόμα περισσότερο θυμωμένη μνησικακία για μένα και απογοήτευση για το ρυθμό της προόδου του. Συνέχιζε να περιμένει από μένα να τον κάνω καλύτερα, αλλά ταυτόχρονα με μισούσε επειδή με χρειαζόταν και φώναξε θυμωμένα: «Να πεθάνεις!» Με κατηγόρησε ότι δεν ήμουν τόσο καλός όσο οι άλλοι θεραπευτές.

Στην επόμενη συνεδρία κινητοποίησα ξανά το σαγόνι του που ήταν σφιχτά συγκρατημένο. Φοβήθηκε, έβγαλε μια διαπεραστική θηλυπρεπή κραυγή και μετά άρχισε να ουρλιάζει θυμωμένα. (Συνήθως αποθαρρύνω, επειδή είναι πρώιμη, την έκφραση του πόθου που εμφανίζεται όταν η αίσθηση γίνεται αβάσταχτη). Με προστατευτικό τρόπο έφερε τα χέρια του πάνω από το πέος του και είχε τη φαντασίωση ότι έπλεε μόνος στο διάστημα σαν μια μεγάλη τρύπα. Ένιωσε ευνουχισμένος κι έκανε σκέψεις ότι ήταν γυναίκα (δηλαδή ευνουχισμένος άντρας). Ακολούθησε μια περίοδος κατά την οποία δεν είχε επαφή και παράλληλα παρουσίασε έξαρση όλων των παθητικών θηλυπρεπών αμυνών του. Αυτή η αντίδραση δεν ήταν η αρχή της κινητοποίησης της λεκάνης, όπως θα υποπτευόταν κανείς, αλλά η γνήσια και χαρακτηριστική παθητική θηλυπρεπής αντίδραση στην ανάδυση ενός βαθύτερου στρώματος οργής από τα κατώτερα τμήματα της θωράκισης.

Το στήθος του ήταν κρατημένο σε θέση εισπνοής και ένιωθε ότι υπήρχε ένας κόμπος κάτω από το διάφραγμά του. Η κινητοποίηση του στήθους του προκάλεσε θυμωμένα ουρλιαχτά, μετά αντανακλαστικό εμετού, που ακολουθήθηκε από την εμφάνιση του αντανακλαστικού του οργασμού και από βίαιους κλονικούς σπασμούς της λεκάνης. Η θωράκιση στα τρία πρώτα τμήματα και στο μεγαλύτερο μέρος της είχε εξαλειφθεί.

Αυτό τον έφερε σε ένα άλλο επίπεδο. Αντιμετώπιζε ικανοποιητικά τόσο τους άντρες όσο και τις γυναίκες, ένιωθε κι έμοιαζε περισσότερο διεσταλμένος και σχεδίαζε να παντρευτεί.

Τα τμήματα του στήθους, του διαφράγματος και του επιγάστριου ήρθαν τώρα στο κέντρο της προσοχής μας. Άρχισε να νιώθει σημαντικό γενετήσιο άγχος με πρώιμη εκσπερμάτωση και παρουσίαζε ανικανότητα στύσης. Εμφάνισε μια αριστερόπλευρη επιδιδυμίτιδα και με κατηγόρησε ότι την προκάλεσα εγώ. Έκφρασε επίσης ανυπομονησία για τη διάρκεια της θεραπείας και με κατηγόρησε ξανά και γι' αυτό. Σαρκαστικά τον αποκάλεσα ανήμπορο δειλό. Ένιωσε κι έμοιαζε φανερά θυμωμένος, αλλά ήταν ανίκανος να το εκφράσει. Αν και παρατήρησα ότι οι κόρες των ματιών του ήταν αξιοσημείωτα διεσταλμένες (φόβος), συνέχισα να επιτίθεμαι στις παθητικές θηλυπρεπείς άμυνές του, προκαλώντας του έντονο θυμό εναντίον μου. Στάθηκε όρθιος με μια διαβολική έκφραση στο πρόσωπο του κι έφτυσε το σεντόνι. Ένιωσε «καθαρισμένος» και οι κόρες του επέστρεψαν στο φυσιολογικό τους μέγεθος.

Αυτό το επεισόδιο οδήγησε σε μια περίοδο στη διάρκεια της οποίας ο θώρακας χαλάρωνε με την κινητοποίηση των διάφορων τμημάτων. Άρχισε να έχει ικανοποιητικές σεξουαλικές εμπειρίες, νιώθοντας ένα κύμα ενέργειας να πηγαίνει στη λεκάνη του. Ακολούθησε όμως άμεση συστολή, ιδιαίτερα στο στόμα και στη λεκάνη. Ήξερα ότι αυτό το επίπεδο λειτουργίας δε θα διαρκούσε πολύ. Ακόμα δεν είχαν πλήρως αντιμετωπισθεί τα κατώτερα τμήματα της θωράκισης και περίμενα να δω τι θα συνέβαινε μετά.

Σύντομα έγινε φανερό ότι το τμήμα του επιγάστριου, που ήταν σφιχτό και πρησμένο, ήταν τώρα το κύριο πρόβλημα. Πίεση σε αυτό προκαλούσε οργή και μετά ανακούφιση, με δυνατή γενικευμένη αύξηση της οργονοτικής φόρτισης. Η εμφάνιση σε αυτή τη φάση του αντανακλαστικού του οργασμού επέτρεψε τη θεραπευτική δουλειά στη λεκάνη του. Ένιωσε σουβλερούς πόνους στα γεννητικά του όργανα και άρχισε να κυλιέται, ικετεύοντας να μην του κάνω κακό. Ξανά, προστάτευσε τα γεννητικά του όργανα φοβούμενους ότι θα τραυματισθούν κι ένιωσε θηλυπρεπής. Εμφανίσθηκαν τυπικά σημάδια του άγχους οργασμού : Χάθηκε όλο το ενδιαφέρον του για τη θεραπεία, οι επαφές του με τους ανθρώπους έγιναν επιφανειακές και κυριάρχησαν σκέψεις θανάτου.

Μετά ανέπτυξε μια βαθιά σαδιστική μανία με έντονο μίσος για τις γυναίκες και ονειρεύτηκε ότι τις σούβλιζε μέχρι να πεθάνουν. Αυτό εναλλασσόταν με επιγάστρια οργή που έβγαινε εύκολα, πιέζοντας το επιγάστριο και προκαλώντας ένα αναμενόμενο βιοδιασταλτικό αποτέλεσμα. Το σφίξιμο και το τέντωμα με θυμό της πλάτης του, ενώ στεκόταν όρθιος, οδήγησε στο να καταρρεύσει ολοκληρωτικά ένας «τοίχος μίσους» που προερχόταν από το ίδιο τμήμα της θωράκισης. Καθώς ταυτίσθηκε με τη μήτρα της μητέρας του, πιστεύοντας ότι την έχει στην κοιλιά του έκλαψε και ένιωσε «πολύ μακριά» από τα γεννητικά του όργανα.

Έγινε αγχώδης και ανέπτυξε ψυχαναγκαστική πείνα. Του είπα ότι κάλυπτε το άγχος του, τρώγοντας και συνέχισα να κινητοποιώ το στόμα του και το επιγάστριο. Αυτό προκάλεσε πιο βαθύ μίσος που ακολουθήθηκε από μεγάλη αίσθηση ανακούφισης. Το αντανακλαστικό του οργασμού άρχισε να εμφανίζεται πιο σταθερά, συνοδευόμενο από έντονους κλονικούς σπασμούς της λεκάνης. Άρχισε να νιώθει καλύτερα από ό,τι ένιωθε σε ολόκληρη τη ζωή του.

Επακολούθησε οξεία συστολή τον οργανισμού του. Νιώθοντας άδειος και δυστυχισμένος άρχισε να γίνεται σεξουαλικά απαιτητικός στη γυναίκα του. Τότε είδε το ακόλουθο όνειρο : Ένα τρομερό έγκλημα είχε διαπραχθεί : Μια γυναίκα είχε σκοτωθεί κι ακρωτηριασθεί κι ένας αστυνομικός είχε δολοφονηθεί. Κρύβεται συζώντας με μια γυναίκα και κουλουριάζεται από το φόβο του πίσω από ένα μπουφέ, γλιτώνοντας έτσι τη σύλληψη (προσέξτε το λογοπαίγνιο με τον μπουφέ). [Σ.τ.Μ.: ο ασθενής χρησιμοποιεί εδώ τη λέξη Dresser (μπουφές) που έχει επίσης και την ερμηνεία του ατόμου εκείνου που ντύνεται καλά. Ο συγγραφέας μας ζητάει να προσέξουμε εδώ ότι ο μπουφές που κρύφτηκε, υποδηλώνει βασικά την προσπάθεια του ασθενή να καλύπτεται πίσω από μια περιποιημένη εμφάνιση, δηλαδή μια ευγενική συμπεριφορά].

Για άλλη μια φορά παρουσιάστηκε αδιαφορία για τη θεραπεία και έλλειψη επαφής. Βγήκαν στην επιφάνεια φόβοι ότι θα καταστραφεί και φάνηκε να έχει συσπαστεί ιδιαίτερα στο στοματικό τμήμα. Πίεσα τους κροτάφους του και ούρλιαξε Θυμωμένα: «Βοήθησέ με!» Έγινε σεξουαλικά ανίκανος και είδε όνειρα ευνουχισμού. Φοβισμένος από την ένταση της οργής του προς τη μητέρα του, παλινδρόμησε τυπικά σε αισθήματα νοσταλγίας. Πίεσα τους κροτάφους του και φώναξε Θυμωμένα: «Μαμά, γιατί μου το έκανες αυτό; Γύρνα πίσω!» Και ύστερα ικετευτικά : «Μαμά, μη με κάνεις να θυμώνω μαζί σου, το μόνο που θέλω είναι να σε αγαπάω!» Το σώμα του τότε αφέθηκε στο αντανακλαστικό του οργασμού. Ένιωσε να τρέμει και αναφώνησε με κατάπληξη: «Αισθάνομαι τόσο γυμνός!».

Τελικό στάδιο

Σε αυτό το σημείο τα ανώτερα τμήματα της θωράκισης είχαν ανοίξει σε ικανοποιητικό βαθμό, έτσι ώστε να επιτρέψουν τη συνεχή κινητοποίηση της λεκάνης, η οποία, σε κάθε περίπτωση, θα βοηθούσε να εξαλειφθεί ο θώρακας που απέμενε. Για κάποιο διάστημα ήταν έκδηλη η ανικανότητα του να αντέχει την έντονη φόρτιση που οφειλόταν στην κινητοποίηση της λεκάνης και εκδηλωνόταν με προσβολές λιποθυμίας (ανοργονία). Ακριβώς γι' αυτό το λόγο ο κίνδυνος κατάρρευσης σε κάποια σωματική βιοπάθεια ήταν αρκετά πιθανός. Παρόλα αυτά οι προσπάθειες να κινητοποιηθεί η λεκάνη του συνεχίστηκαν.

Τρομοκρατήθηκε πολύ έντονα και θυμήθηκε την απόγνωση που τον οδήγησε να πάρει ναρκωτικά και να προσπαθήσει να αυτοκτονήσει στο παρελθόν. Ένα οιδιπόδειο όνειρο απεικόνισε έντονα το ενδιαφέρον της γυναίκας του για έναν άλλο άντρα. Οι συνειρμοί οι σχετικοί με το όνειρο ήταν γεμάτοι από βαθιά απογοήτευση. Απόρησε πώς ήταν δυνατό η μητέρα του να τον αγαπάει, αν αγαπούσε τον πατέρα του.

Η συνεχής κινητοποίηση των κατώτερων τμημάτων της θωράκισης ακολουθήθηκε από βαθιά λύπη μεγαλύτερης έντασης, που οφειλόταν στην απογοήτευση από τη μητέρα του. Έκλαιγε κρατώντας τα γεννητικά του όργανα κι έλεγε: «Μαμά, μη με αφήνεις, πονάω τόσο πολύ». Ένιωθε ανήμπορος χωρίς να έχει καμιά διέξοδο και του ήρθαν σκέψεις να αυτοκτονήσει. Έμοιαζε σαν ένα νήπιο βυθισμένο στην κακομοιριά. Αισθάνθηκε φόβο ότι θα χάσει τη μητέρα του και ταυτόχρονα βαθιά αγάπη γι' αυτή. Το τελευταίο συνοδεύτηκε από στύση. Όταν κατακλύσθηκε από την ένταση του συναισθήματος, έπεσε σε καταληπτική έκσταση.

Εκείνο τον καιρό περίπου, η μητέρα του ανταποκρινόμενη στις ερωτήσεις του, περιέγραψε τις λεπτομέρειες της γέννησής του. Είχε ένα πολύ δύσκολο τοκετό, μια πρώιμη αψιμαχία του με το θάνατο και ένα 10ήμερο χωρισμό μετά τη γέννα. Αποκτώντας συναισθηματική επαφή με αυτό το τραύμα, εξαλείφθηκε ένα μεγάλο μέρος της λύπης του και της απόγνωσής του.

Μετά ένιωσε μια «σουβλιά» στη δεξιά πλευρά. Κινητοποίησα το διαφραγματικό τμήμα, πιέζοντας την πλάγια πλευρά του πλευρικού χείλους. Επακολούθησε αυθόρμητο αντανακλαστικό εμετού, το οποίο διευρύνθηκε σε έντονους σπασμούς του κορμού. Καθώς η ενέργεια άρχισε να ρέει σε όλο του το σώμα ένιωσε σαν να παρασυρόταν από τον άνεμο. Μπορούσε να αντέχει μεγαλύτερη φόρτιση τώρα, αλλά πάντα μέσα σε περιορισμένα όρια.

Το πρωταρχικό θεραπευτικό καθήκον ήταν από εδώ και στο εξής η πρόληψη της επαναθωράκισης των διαφόρων ανώτερων τμημάτων, ενώ θα γινόταν πιο ικανός αν αντέχει μεγαλύτερα ποσά φόρτισης με την κινητοποίηση της λεκάνης. Από τη στιγμή που ελευθερώθηκε από τη θωράκισή του, έκανε ένα ποσοτικό άλμα η ικανότητά του να διαστέλλεται, να συσσωρεύει και να εκφορτίζει ενέργεια στο γενετήσιο αγκάλιασμα. Περίοδοι συναισθηματικής υγείας εναλλάσσονταν με την επιστροφή της σωματικής θωράκισης και των νευρωτικών τάσεων.

Η ικανότητά του να αντέχει μεγαλύτερα ποσά φόρτισης αυξήθηκε με ασυνεχή τρόπο. Όταν δεν μπορούσε να κρατήσει τη φόρτιση, o οργανισμός του φαινόταν να πλημμυρίζει από την ενέργεια. Αυτό τον οδηγούσε σε λιποθυμικό επεισόδιο που ακολουθιόταν από κλάμα όταν συνερχόταν. Για να τον βοηθήσω να αντέξει τα αυξανόμενα ποσά φόρτισης χωρίς να χάνει τις αισθήσεις του, τον έβαλα να σφίγγει τα χέρια μου ή το μπράτσο μου. Όταν μπορούσε να διατηρήσει επαφή με τη φόρτισή του το πεδίο του διαστελλόταν και ακτινοβολούσε έντονα. Αυτό αντιστοιχούσε σε αυξημένη ικανότητα να αισθάνεται τα συναισθήματά του πιο έντονα, ενώ οι εκφράσεις του έγιναν βαθύτερες και περισσότερο ολοκληρωμένες.

Συγκρινόμενο με τη θωράκιση της λεκάνης, το κράτημα στο διάφραγμα έδειχνε πως ήταν το αμέσως πιο συνεκτικό κι επίμονο. Αυτό το τμήμα δεν περιείχε μόνο μεγάλη ποσότητα οργής, αλλά ήταν επίσης εξαιρετικά ευαίσθητο στην κινητοποίηση. Η πίεση πάνω στο επιγάστριο προκαλούσε συνήθως ξαφνική άνοδο της ενέργειας. Αυτό είχε άμεσο αποτέλεσμα να γυρίζει τα μάτια του προς τα πάνω και δεξιά και απώλεια της συνείδησης που διαρκούσε 8-10 δευτερόλεπτα. Αυτή η ανικανότητα να διατηρεί υψηλή οργονοτική φόρτιση παρέμενε και φανέρωνε την όλη του παθητική θηλυπρεπή δομή κι επιπλέον ήταν υπεύθυνη για την εξασθενημένη χαρακτηρολογική και βιοφυσική του εμφάνιση.

Σταδιακά μπορούσε να αντέχει μεγαλύτερα ποσά οργής, ιδιαίτερα του τύπου της σύσφιξης, χωρίς να χάνει τη συνείδησή του. Καθώς αύξανε αυτή η ικανότητά του, η οργή του ενάντια στη μητέρα του έγινε πιο έντονη. Της φώναξε θυμωμένα: «Μαμά! Κοίταξε το πέος μου. Θέλω να το αγαπάς». Μετά αφέθηκε σε ένα βαθύ κλάμα με λυγμούς και για πρώτη φορά, ένιωσε τη σύνδεση ανάμεσα στο στόμα του και στα γεννητικά του όργανα. Αισθάνθηκε περισσότερη οργή που προερχόταν από τη λεκάνη του, που συνοδεύτηκε με το αίσθημα αποκοπής του πέους του. Τρομοκρατημένος, σηκώθηκε όρθιος και με βίαιη ώθηση της λεκάνης του μου φώναξε θυμωμένα. Αυτό του έφερε στο μυαλό την πρωταρχική σκηνή και σκέφτηκε τον πατέρα του να παίρνει μακριά τη μητέρα του. H συζήτηση αυτού του έντονα φορτισμένου υλικού συνοδεύτηκε από δυνατές γενετήσιες αισθήσεις.

Η θεραπεία σε αυτό το σημείο προχωρούσε κανονικά εκτός από μια σημαντική εξέλιξη. H κινητοποίηση της λεκάνης έφερε στην επιφάνεια λανθάνοντα σακχαρώδη διαβήτη (αυξημένο σάκχαρο αίματος σε νηστεία και μη φυσιολογική δοκιμασία ανοχής γλυκόζης). Αυτή η αντίδραση σε σωματική βιοπάθεια συνδυάσθηκε με την επιστροφή των τάσεων παραίτησης, που αποτελούσαν το βασικό χαρακτηριστικό του γνώρισμα. Αναδύθηκε βαθύς φόβος θανάτου και συνειδητοποίησε ότι κάποια μέρα κι αυτός θα πέθαινε. Αντέδρασε με μια έντονη επιθυμία να παλέψει και να μην υποταχθεί στη μοίρα του. Νιώθοντας μίσος για όλη την παθητική θηλυπρεπή του δομή, έκφρασε κι άντεξε έντονα ξεσπάσματα οργής, τόσο από το στήθος, όσο και από το διάφραγμα.

Τελικά, με βαθιά νοσταλγία και με έναν πόνο στο στήθος του επαναβίωσε κι έκφρασε το νηπιακό σπαραγμό από την απόρριψη της μητέρας του. Αυτό εξάλειψε εντελώς τη θωράκισή του, αφήνοντάς τον σε βαθιά αίσθηση ανακούφισης.

Καθώς τα ανώτερα τμήματα της θωράκισης παρέμεναν περισσότερο χρόνο συνεχώς ανοιχτά, συνεχίστηκε η έντονη θεραπευτική δουλειά στη λεκάνη. Πίεση στην περιοχή πάνω από το εφηβαίο προκάλεσε έντονο πόνο που διαχεόταν στο πέος του, αισθήματα βαθιού φόβου και γκριμάτσα σαν να επρόκειτο να τον δολοφονήσουν. Αντιδρώντας, σηκώθηκε όρθιος και ούρλιαξε, ενώ ταυτόχρονα έβγαζε οργή σφίγγοντας τα πόδια, τους γλουτούς και τη λεκάνη του.

Στην καθημερινή του ζωή ένιωθε αυτοπεποίθηση, επιθετικός και «καθαρός». Μπορούσε να εκφράζει θυμό με ευθύ τρόπο και ήταν σε θέση να φοβάται χωρίς να μαζεύεται με δουλοπρέπεια ή να κλαψουρίζει. Βιοφυσικά, άντεχε έντονη φόρτιση χωρίς να χάνει τις αισθήσεις του. Το προκαταρκτικό ερωτικό παιχνίδι ήταν πολύ σεξουαλικό αλλά, όταν το άγχος συγκεντρωνόταν στα γεννητικά του όργανα, άρχιζε να χάνει την στύση του κατά τη διείσδυση. Αντέχοντας αυτό το άγχος, σταδιακά οδηγήθηκε σε πλήρη επαφή με τη γενετήσια λειτουργικότητά του. Στις τελευταίες συνεδρίες, η επιστροφή κάθε υπολείμματος της θωράκισης αντιμετωπιζόταν εύκολα - το αντανακλαστικό του οργασμού έκανε την αλάθητη εμφάνισή του - και η ενέργεια έρεε προς τα κάτω χωρίς να εμποδίζεται από τη θωράκιση. Το σάκχαρο του αίματος επανήλθε στα φυσιολογικά επίπεδα. Ένιωθε διεσταλμένος και ικανός να διατηρεί τα αισθήματα αγάπης για τη γυναίκα του και την ευχαρίστηση στη δουλειά του. Η θεραπεία του κράτησε 475 συνεδρίες.

Πηγή : Το Περιοδικό της Οργονομίας, τεύχος 5, σελίδες 58-69.

Κατεβάστε το παραπάνω άρθρο σε μορφή pdf :
Enas_pathitikos_thyliprepeis.pdf582.11 KB.