"Θεραπευτές" και "δάσκαλοι" στην Οργονομία
Έχουν παρέλθει περισσότερα από 60 χρόνια από την ίδρυση του Αμερικανικού Συλλόγου Ιατρικής Οργονομίας, που καθόριζε τα προσόντα και τις προϋποθέσεις για να εκπαιδευθεί κάποιος στην ιατρική Οργονομία θεσμοθετημένα με τη σύμφωνη γνώμη του Ράιχ και την ομόφωνη απόφαση των 22 γιατρών οργονομιστών που τον αποτελούσαν.
Ο μόνος οργανισμός που τον διαδέχθηκε είναι το Αμερικανικό Κολέγιο Οργονομίας που ιδρύθηκε 11 χρόνια μετά το θάνατο του Ράιχ, το 1968, από τον Έλσγουορθ Μπέικερ, ο οποίος είχε ορισθεί από τον Ράιχ ως ο υπεύθυνος για την εκπαίδευση των γιατρών οργονομιστών. Ο Μπέικερ καθιέρωσε και αυτός, ότι μόνο γιατροί μπορούν να διδάσκονται την ιατρική Οργονομία, ύστερα από τις πολύχρονες εμπειρίες κλινικής γνώσης, του ίδιου του Ράιχ, τις δικές του, όσο και των άλλων γιατρών, που ενίσχυσαν και εδραίωσαν αυτή την εκπαιδευτική πολιτική.
Ωστόσο, εμφανίσθηκε στο παρελθόν και συνεχίζει να εμφανίζεται σήμερα το φαινόμενο κάθε ένας που νομίζει ότι γνωρίζει κάποια πράγματα για την ιατρική Οργονομία να αυτοανακηρύσσεται θεραπευτής, να ιδρύει κάποιο σύλλογο εκπαίδευσης ή κάποια "ραϊχική" σχολή ή να εμφανίζεται πίσω από την ταμπέλα κάποιου κέντρου που υποτίθεται ότι ακολουθεί τις αρχές του Ράιχ.
Είναι γνωστό ότι πάμπολλα ραϊχικά κέντρα και άλλες οργανώσεις που ασκούν κάποια σωματική θεραπεία, το bodywork όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, έλκουν την καταγωγή τους από την κατακρεούργηση των κολοσσιαίων ευρημάτων του Ράιχ. Το ερώτημα που αναδύεται για αυτά τα άτομα και τα κέντρα είναι το εξής: Αντλούν τις γνώσεις τους και την ποιότητά τους από έναν επιστημονικό οργανισμό που διατηρεί όλα τα εχέγγυα ποιοτικής εκπαίδευσης, έτσι όπως τα είχε θέσει ο Ράιχ ή παίρνουν τη "γνώση" και τις "ικανότητές" τους μέσω κάποιας "φώτισης" που προσφέρεται από "δασκάλους" που στην ουσία είναι διαστρεβλωτές της Οργονομίας;
Ο Ράιχ πίστευε ότι για να εκπαιδευθεί κάποιος ως οργονομιστής πρέπει πρώτα από όλα να είναι γιατρός. Να τηρεί τη διά βίου παρακολούθηση του έργου του, τη διά βίου εκπαίδευση και οπωσδήποτε να υπόκειται σε ιατρική οργονοθεραπεία.
Όπως διευκρινίζει η επικεφαλής των εκδόσεών του, η οποία ήταν άτομο που ο Ράιχ εμπιστευόταν απόλυτα και αγαπούσε, η Λόις Γουίβελ «...ο Ράιχ ήταν απολύτως σταθερός στην τοποθέτησή του ότι για να ασκεί κάποιος οργονοθεραπεία πρέπει να είναι γιατρός. Προς το τέλος της δεκαετίας του '40 προσπάθησε ωστόσο να δει εάν αυτή η κατάσταση μπορεί να τροποποιηθεί. Σκέφτηκε για παράδειγμα, ότι μερικά άτομα που εργάζονταν επαγγελματικά με το ανθρώπινο σώμα σε διάφορες ειδικότητες και είχαν υποστεί οργονοθεραπεία, ίσως θα μπορούσαν να ασκήσουν περιορισμένου είδους θεραπεία, ακόμα κι αν δεν είχαν πτυχίο ιατρικής.
Αποδέχτηκε λοιπόν δύο τέτοια άτομα. Τη δασκάλα χορού Φελίσια Σάξ και τον καθηγητή γυμναστικής Αλέξανδρο Λόουεν. Στην πορεία ο Ράιχ αντιλήφθηκε ότι αυτοί οι δύο προκαλούσαν βλάβες στους ασθενείς τους και από τότε τήρησε απαρέγκλιτα τη θέση ότι κάθε οργονομιστής πρέπει να είναι γιατρός.
Ο Λόουεν, επειδή ο Ράιχ του ζήτησε να σπουδάσει ιατρική, το έκανε προς τιμήν του. Αλλά μετά την απόκτηση διπλώματος αποφάσισε να μην ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του στην οργονομία. Είχε αρχίσει να πιστεύει ότι ξεπέρασε τον Ράιχ και την οργονομία, αλλά είχε την εντιμότητα να μην αυτοαποκαλείται οργονομιστής».
Σχετικά με το ζήτημα άλλων "ραϊχικών" θεραπευτών που υποτίθεται ότι εκπαιδεύτηκαν από τον Ράκνες στη Νορβηγία και διέσπειραν στη συνέχεια αυτή τη "γνώση" στην Ευρώπη πρέπει να διευκρινισθεί ότι ο Ράιχ δεν είχε παραχωρήσει στον Ράκνες, ούτε σε κανένα άλλο άτομο στη Νορβηγία ή αλλού, το προνόμιο να εκπαιδεύει γιατρούς οργονομιστές ή άλλα άτομα με διαφορετικό επίπεδο εκπαίδευσης.
Ταυτόχρονα ο Ράκνες ανήκε στον Α.Σ.Ι.Ο. ( Αμερικανικό Σύλλογο Ιατρικής Οργονομίας), του οποίου το καταστατικό ανέφερε ρητά ότι εκπαίδευση στην ιατρική Οργονομία παρέχεται μόνο σε γιατρούς. Μετά το θάνατο του Ράιχ ο Ράκνες υπήρξε και ιδρυτικό μέλος του Αμερικανικού Κολεγίου Οργονομίας, το οποίο ιδρύθηκε από τον Έλσγουορθ Μπέικερ. Οι ίδιες προϋποθέσεις εκπαίδευσης υφίστανται και στο καταστατικό του Κολεγίου, τις οποίες ο Ράκνες ως άτομο υψηλού ήθους τις τηρούσε στο ακέραιο.
Ο Ράιχ αναφέρει τα εξής στο προσωπικό του ημερολόγιο μετά τη συνάντησή του με τον Ράκνες, τον οποίο εκτιμούσε εξαιρετικά επειδή ήταν ο μόνος από όσους μαθητές είχε στη Νορβηγία που τηρούσε τη διά βίου εκπαίδευση ακριβώς έτσι όπως την απαιτούσε ο ίδιος ο Ράιχ:
"Στη διάρκεια της συνομιλίας μου με τον Ράκνες συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να περιμένω τίποτα, απολύτως τίποτα από τους μαθητές μου (στη Νορβηγία) – τίποτα στην κυριολεξία. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι στη μοίρα τέτοιων επιτευγμάτων να καταναλώνονται λες και δεν αξίζουν τίποτα και στη συνέχεια να αποβάλλονται ως απόβλητα".
Δεν δίδασκε την πλήρη τεχνική της οργονοθεραπείας!
Όπως είδαμε έως εδώ ο Ράιχ ήταν εντελώς αντίθετος στην εκπαίδευση ατόμων που δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις που έθετε. Ωστόσο, αυτό που εκπλήσσει είναι το γεγονός ότι δεν δίδασκε την πλήρη τεχνική της οργονοθεραπείας ακόμα και σε ορισμένους από τους μαθητές του!
Όπως αναφέρει ο Μπέικερ, ο οποίος είχε ορισθεί από τον Ράιχ ως επικεφαλής για την εκπαίδευση των νεότερων οργονομιστών, ο Ράιχ δεν δίδασκε σε ορισμένους μαθητές του την τεχνική αποθωράκισης της τελικής φάσης στην οργονοθεραπεία, επειδή εκτιμούσε ότι δεν ήταν ικανοί να χειριστούν τη φάση αυτή!
Η "τελική φάση θεραπείας" είναι ο επιστημονικός οργονομικός όρος που αναφέρεται στη διαδικασία αποθωράκισης της λεκάνης. Όπως αποκαλύπτει ο Μπέικερ "η τελική φάση είναι αυτή όπου συναντάμε το μεγαλύτερο κίνδυνο στη θεραπεία. Δρομολογείται όταν όλα τα μπλοκαρίσματα έχουν διαλυθεί έτσι ώστε η ροή της ενέργειας κυλά ανεμπόδιστα και εισέρχεται με πλήρη ισχύ στη λεκάνη με τον οργανισμό να αρχίζει να λειτουργεί ως ενότητα. Ο κίνδυνος αναδύεται επειδή εμφανίζεται ξαφνική αύξηση της ενέργειας σε μεγαλύτερο επίπεδο από αυτό που ο οργανισμός είναι συνηθισμένος. Προηγουμένως ο οργανισμός λειτουργούσε κατακρατώντας ενέργεια (σ.σ. μέσω της θωράκισης) τώρα πλέον δεν μπορεί να το κάνει. Τότε το άτομο παραδίδεται στις παρορμήσεις του χωρίς να μπορεί να αξιολογήσει τις καταστάσεις ή μπορεί να καταρρεύσει και να εμφανίσει σωματικές ασθένειες ακόμα και καρκίνο".
Παρατηρούμε λοιπόν (μάλλον έκπληκτοι) ότι υπήρχε περιορισμένη γνώση ακόμα και σε μαθητές του Ράιχ. Αντιλαμβανόμαστε εδώ, κάνοντας την αναγκαία σύγκριση, πόσο επικίνδυνα ελάχιστη πρέπει να είναι η γνώση εκείνων που θεώρησαν στο παρελθόν ή και σήμερα ότι γνωρίζοντας ορισμένα πράγματα από κάποια ελλιπή "εκπαίδευση" ή προσωπική θεραπεία ή ακόμα διαβάζοντας τα βιβλία του Ράιχ, ότι μπορούν να γίνουν θεραπευτές (όπως έγιναν αρκετοί σε όλη την Ευρώπη και αλλού) ή ακόμα και εκπαιδευτές στην Οργονομία!
Το αποτέλεσμα είναι πως όταν δεν τηρούνται όλες οι προϋποθέσεις που έθεσε ο Ράιχ και στη συνέχεια εδραίωσε το Α.Κ.Ο. αυτά τα άτομα σπέρνουν διαδόχους "θεραπευτές" οι οποίοι είναι κίνδυνος - θάνατος για τους ασθενείς τους, ενώ παραμένει ανοιχτό το ενδεχόμενο, όπως έγινε πολλές φορές μέχρι σήμερα, οι "μαθητές" τους να οραματισθούν κάποια νέα "τεχνική" και να κάνουν μεγαλύτερη ζημιά, διαστρεβλώνοντας περισσότερο και σε επικίνδυνο βαθμό την οργονομική γνώση και συνακόλουθα να την υποβιβάσουν σε αγοραίο επίπεδο.
Ο μικρός ανθρωπάκος
Σε αυτές τις εξελίξεις κρίσιμο ρόλο παίζει η χαρακτηροδομή του Μικρού Ανθρωπάκου που ακόμα και η Οργονομία έκρυβε στους κόλπους της, από την εποχή του Ράιχ έως και σήμερα.
Το ευρύ κοινό δεν είναι ενήμερο για τη μεγάλη άγνοια που υπάρχει σχετικά με την ιατρική Οργονομία στον ευρύτερο χώρο, αλλά και για το σημαντικότερο, ότι αρκετοί άμεσοι μαθητές του Ράιχ ήταν ελλιπώς εκπαιδευμένοι. Επιπλέον, ορισμένοι τέτοιοι μαθητές, όπως ο Κοτ, ο οποίος στράφηκε εναντίον του Ράιχ συνεργαζόμενος με την FDA για να καταστρέψει τον Ράιχ, λειτούργησαν ως δούρειοι ίπποι εντός της Οργονομίας, ενώ αρκετοί άλλοι συνέτειναν στη γενικότερη σύγχυση.
Κάτι άλλο πολύ σημαντικό που πρέπει να αναφερθεί εδώ είναι ότι οι γιατροί οργονομιστές του Α.Κ.Ο. γνωρίζουν πολύ καλά ότι η οργονοθεραπεία είναι μια πολύ δύσκολη θεραπεία για να την ασκούν άτομα που δεν είναι γιατροί, (όπως ψυχολόγοι και άλλοi) και ότι δεν είναι μια απλή πίεση σπαστικών μυώνων. Γνωρίζουν επίσης ότι η μυϊκή επεξεργασία ποικίλλει σημαντικά, ανάλογα με το χαρακτήρα και ότι τις περισσότερες φορές, σήμερα, η δουλειά πρέπει να γίνεται μόνο με τη χρήση της τεχνικής της ανάλυσης του χαρακτήρα!
Σε όλο τον κόσμο έχουν εμφανισθεί στο παρελθόν και συνεχίζουν να εμφανίζονται πολλοί οι οποίοι το μόνο όπλο που διαθέτουν είναι η άγνοια ή μια κάποια ελλιπής εκπαίδευση στην ιατρική οργονομία. Τους βλέπουμε να αυτοαποκαλούνται "οργονομιστές" ή να βγάζουν από το καπέλο τους τον τίτλο του "δάσκαλου" και να εμφανίζονται ως "μεσσίες" η "σωτήρες" της επιστήμης της οργονομίας, παίρνοντας αυθαίρετα το δικαίωμα να τη χρησιμοποιούν ακόμα και να τη "διδάσκουν" σε άτομα που δεν είναι καν γιατροί με αποτέλεσμα να την υποβιβάζουν σημαντικά, εκεί όπου είτε τα προσωπικά τους συμφέροντα, είτε η μερική ή ολική άγνοια τούς ωθεί.
Ο καθένας είναι οτιδήποτε δηλώσει έλεγε ο Τσαρούχης, ενώ ο Λατίνος πολιτικός και ρήτορας Κικέρων περιγράφοντας την εποχή του είχε πει μεταξύ άλλων τη φράση που έμεινε στην ιστορία: "O tempora o mores", που στην ελληνική γλώσσα έχει μεταφρασθεί με τη φράση: "Τι καιροί! Τι ήθη!"
Πώς ήθελε να διδάσκεται η Οργονομία
Όπως είναι αυτονόητο ο Ράιχ ως ιδρυτής της επιστήμης της Οργονομίας ήταν αυτός που μπορούσε καλύτερα από τον καθένα να ορίσει τον τρόπο και να καθιερώσει τις προϋποθέσεις τις οποίες θα έπρεπε να πληρούν τα άτομα που επιθυμούσαν να διδαχθούν την ιατρική Οργονομία.
Γι' αυτό το λόγο μέσα από τα λεγόμενα του Ράιχ και τις πληροφορίες που έχουμε από τους πλέον στενούς συνεργάτες του, αποκαλύπτονται οι απόψεις του και αντιλαμβανόμαστε από ποιους και πώς πρέπει να ασκείται η ιατρική οργονοθεραπεία.
Ο Ράιχ έγραφε στις 7 Οκτωβρίου του 1951 στον Νιλ: "...είμαι αναγκασμένος να κάνω ένα πολύ δύσκολο αγώνα, παράλληλα με το βασικό έργο μου, για να κρατάω μακριά εκείνους τους ανθρώπους με τις αλλήθωρες ιδέες τους για το πώς θάπρεπε να είναι η οργονομία. Προσπαθούν να κερδίσουν φήμη και πλούτη με τις ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ φαρδιές πλάτες." Και εκφράζοντας την αγωνία του για τα προβλήματα που προκαλούσαν οι ραϊχικοί θεραπευτές σε ασθενείς έγραφε στον Νιλ στο ίδιο γράμμα: "...Όταν εσύ καταλαβαίνεις πως δεν μπορείς να τα καταφέρεις με την οργονοθεραπεία στα παιδιά, λες στοπ και σταματάς, ενώ άλλοι δεν εννοούν να καταλάβουν ότι βλάπτουν τους ασθενείς".
Η Λόις Γουίβελ, συνεργάτης του Ράιχ και επικεφαλής των εκδόσεών του έζησε πολλά χρόνια μαζί του. O ίδιος ο Ράιχ την εκτιμούσε απεριόριστα. Eργάστηκε μαζί του επτά χρόνια, τα τρία εκ των οποίων ήταν τα πέτρινα χρόνια του πειράματος όρανουρ. Η Γουίβελ τον έβλεπε καθημερινά αυτά τα τρία πολύ δύσκολα χρόνια. Ένα προνόμιο που δεν είχε κανένας από τους συνεργάτες του, ούτε καν τα μέλη της οικογένειάς του, βοηθώντας τον να ξεπερνά όχι μόνο τα σοβαρά προβλήματα υγείας που προέκυψαν εξαιτίας του πειράματος, αλλά και τη φυγή πολλών συνεργατών του που εξαφανίστηκαν πανικόβλητοι μετά τις επιδράσεις του όρανουρ.
Εκείνη την εποχή ο Ράιχ χώρισε με τη σύζυγό του Ίλσε, ενώ τον εγκατέλειψε ακόμα και η κόρη του Εύα. Η Γουίβελ παρέμεινε κοντά του, δίνοντάς του κάθε δυνατή βοήθεια, παρέχοντας ακόμα και το σπίτι της ως καταφύγιο γι΄ αυτόν και κάνοντάς το χώρο της έδρα των εκδόσεων του Ιδρύματος Βίλχελμ Ράιχ, εξαιτίας της αναγκαστικής εκκένωσης του Όργονον από το πείραμα όρανουρ.
Όπως λέει η Γουίβελ, "...Ο Ράιχ έχοντας πλήρη συνείδηση της πανίσχυρης προοπτικής – της προοπτικής της ισχύος – στην Οργονομία ήταν εξαιρετικά ανήσυχος να μην αποκομίσει κανένας την εντύπωση ότι θα μπορούσε να τον διαδεχθεί. Ήταν αποφασισμένος να μην έχει διαδόχους. Έδινε έμφαση στην ανάγκη να υπάρξουν καθοδηγητές όχι ηγέτες. Ένας καθοδηγητής αρνείται να πει στους ανθρώπους τι να κάνουν. Τους διδάσκει αυτά που γνωρίζει και τους καθοδηγεί πώς να αποφύγουν τις καταστροφές και τις παγίδες. Ο Ράιχ δεν μπορούσε να βρει κάποιον που να υπηρετεί πιστότερα αυτές τις αρχές από τον Μπέικερ.
Στην πραγματικότητα ο δρας Μπέικερ τις υπηρέτησε τόσο πιστά ώστε έφτασε στο σημείο να προκαλέσει την εχθρότητα των περισσότερων οργονομιστών στις ΗΠΑ επειδή αρνήθηκε να γίνει ηγέτης τους όταν πέθανε ο Ράιχ.
Κυκλοφορούσαν συγχυσμένοι και χαμένοι κατηγορώντας τον Μπέικερ, και νιώθοντας πολύ ενοχλημένοι, επειδή αρνιόταν να τους πει τι να κάνουν. Δυο μάλιστα από αυτούς μου είπαν ότι ο Μπέικερ στην ουσία συρρίκνωσε τις υπευθυνότητές του.
Όλοι αυτοί αναγνώρισαν ξαφνικά ότι κληρονόμησαν μια φοβερή υπευθυνότητα. Την εξέλιξη της οργονομίας και είναι κατανοητό γιατί ένιωθαν τρομαγμένοι επιδιώκοντας σιγουριά και καθοδήγηση. Ο Μπέικερ αρνήθηκε να μπει σε αυτό το ρόλο χωρίς δεύτερη συζήτηση".
Η γνώμη του Ράιχ για τον Μπέικερ
Το ερώτημα που τίθεται είναι ποια ήταν η πραγματική άποψη του ίδιου του Ράιχ για τον Μπέικερ, αλλά και για τους άλλους μαθητές του. Η απάντηση ήρθε πρόσφατα μέσα από τα πρώην απόρρητα αρχεία του Ράιχ τα οποία περιέχουν και το προσωπικό του ημερολόγιο όπου έγραφε καθημερινά τις σκέψεις του, (που δεν μοιραζόταν με κανέναν άλλο), αλλά και ορισμένες από τις σημαντικότερες επιστημονικές ανακαλύψεις του.
Δεν γνωρίζουμε εάν τα κείμενα που ήρθαν στο φως με τη μορφή τεσσάρων βιβλίων αποτελούν το σύνολο των ημερολογίων του. Ωστόσο μπορούμε να υποθέσουμε με σιγουριά ότι είναι το μεγαλύτερο μέρος τους. Ο Ράιχ μέσα από αυτά εκφράζεται αρνητικά για τους περισσότερους μαθητές του!
Ο Ράιχ με επιστολή του προς το φίλο του και ιδρυτή του σχολείου Σάμερχιλ, Αλέξανδρο Νιλ, εξέφραζε ως εξής τη γνώμη του για τους μαθητές του:
"Αντιπαθώ τους μαθητές και τους συνεργάτες μου που δεν είναι άλλο από οπαδοί."
Για τον Μπέικερ, ο οποίος 11 χρόνια μετά το θάνατο του Ράιχ ίδρυσε το Αμερικανικό Κολέγιο της Οργονομίας, έχουμε μια μόνο αναφορά προερχόμενη άμεσα από τον Ράιχ. Στο προσωπικό του απόρρητο ημερολόγιο περιγράφοντας ορισμένες δύσκολες καταστάσεις που συναντούσε εκείνη την εποχή αναφέρει με περιεκτικές προτάσεις εκείνα που τον ανησυχούσαν.
- Η κρίση στην κωμόπολη του Ρέιντζλι που ξεκίνησε με τον έμπορο φημών Bill Fowler.
- Το σκάνδαλο του Willie!
- Η αδυναμία και η καλοσύνη του Μπέικερ. (Τα έντονα γράμματα από τους συντάκτες του κειμένου).
- Οικονομικές απώλειες σε βασικές εργασίες, ενώ ταυτόχρονα δεν έχουν παρουσιασθεί νέες εργασίες που θα δώσουν πόρους.
- Η γενική κρίση στον κόσμο: Οι Κινέζοι πολεμούν τώρα στην Κορέα.
- Το τεράστιο βάθος της ανακάλυψής μου και οι τρομακτικές συνέπειες.
- Η βαθιά εσωτερική πίστη μου ότι μια νέα "Δολοφονία του Χριστού" βρίσκεται σε εξέλιξη".
Δεν είναι δυνατό να γνωρίζουμε ποια είναι αυτή η "αδυναμία" του Μπέικερ στην οποία αναφέρεται ο Ράιχ. Ωστόσο, από άλλα δεδομένα είναι γνωστό ότι ο Ράιχ θεωρούσε πως ο Μπέικερ είναι από εκείνους που δεν πλήττονται από συγκινησιακή πανούκλα. Γι' αυτό - προφανώς - στο προσωπικό του ημερολόγιο, αναφέρεται στην καλοσύνη του Μπέικερ. Όσο για την "αδυναμία" του Μπέικερ πιθανώς ο Ράιχ να τον θεωρούσε άτομο με τόσο μεγάλη καλοσύνη που έμοιαζε με τον Χριστό, όπως αναφέρει ο Μάιρον Σάραφ στο βιβλίο του.
Θα χρειαστεί να ανατρέξουμε εκ νέου στη γραμματέα του Ράιχ και επικεφαλής των εκδόσεών του, Λόις Γουίβελ, που έζησε μαζί με τον Ράιχ για πολύ καιρό, της οποίας η άποψη έχει σημαντική βαρύτητα, για να μάθουμε εάν ο Μπέικερ εκδήλωνε αυτή την "αδυναμία" στη σχέση του με τον Ράιχ.
"...Μερικοί λένε – αναφέρει η Γουίβελ - ότι ο Ράιχ ήθελε γύρω του υποτακτικά άτομα, αλλά δείχνει πολύ παράξενο το γεγονός πως όταν ήθελε να μεταβιβάσει πολλές από τις ασχολίες του σε κάποιον, για να μπορεί να αφιερώσει το χρόνο του στην έρευνα, τότε μεταβίβαζε σχεδόν όλες από τις δουλειές του στο μόνο άτομο που μπορούσε να πει 'όχι' σε κάποια περίπτωση και να παραμείνει σε αυτό το 'όχι'. Αυτός ήταν ο δρας Μπέικερ. Με αίτημα του Ράιχ ο Μπέικερ ανέλαβε την εκπαίδευση των γιατρών θεραπευτών, λειτούργησε ως επικεφαλής στη διάγνωση του χαρακτήρα των ασθενών, ανέλαβε την επιμέλεια των οργονομικών περιοδικών, κ.λπ. Ο δόκτορας Ράιχ είχε πει για τον Μπέικερ ότι 'αυτός είναι ο μοναδικός που αντιλαμβάνεται πλήρως, την πραγματική σημασία της οργονομίας στην ιστορική της προοπτική'. Αυτή η αντίληψη της προοπτικής ήταν εκείνη που έκανε τον Μπέικερ ικανό να αφιερώσει τον εαυτό του για δεκαετίες στην οργονομία, όχι για να την εκμεταλλευθεί και να επιδειχθεί, αλλά για να την υπηρετήσει, όπως ακριβώς έκανε κι ο Ράιχ. Να γίνει δηλαδή εργαλείο για την οργονομία".
Εξετάζοντας κατά το δυνατό την "αδυναμία" του Μπέικερ είναι χρήσιμο να παραθέσουμε εδώ την παρατήρηση της Λόις Γουίβελ για το πώς αντιδρούσε ο Ράιχ όταν ο Μπέικερ δεν έδειχνε να πείθεται με τα επιχειρήματα του Ράιχ.
«... Τη μεγαλύτερη έκφραση οργής που είδα ποτέ να κυριεύει τον Ράιχ (αναφέρει η Γουίβελ) την είδα στη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας του με τον Μπέικερ, επειδή δεν μπορούσε να τον πείσει για κάτι και ο Μπέικερ παρέμενε ακλόνητος στη θέση του.
Όταν διαφωνούσε για ένα θέμα ο Μπέικερ με τον Ράιχ, ο δεύτερος δεν κατάφερνε ποτέ να του αλλάξει άποψη.
Αυτό που έκανε έξαλλο τον Ράιχ ήταν η ακλόνητη στάση τού Μπέικερ και αυτό το γνώρισμα ήταν ένα από εκείνα που μαζί με άλλα τον έκαναν να εμπιστεύεται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον επαγγελματία συνεργάτη του τον Μπέικερ και βεβαίως γι΄ αυτό το λόγο ο Ράιχ του μεταβίβαζε πάρα πολλές από τις δουλειές του. Γνώριζε ότι ο Μπέικερ δεν θα θυσίαζε ποτέ την αλήθεια για να ευχαριστήσει τον Ράιχ ή οποιονδήποτε άλλον πάνω στη Γη».
Ο Μάιρον Σάραφ αναφέρει επίσης πως ο Ράιχ έκρινε πως "ο Μπέικερ είναι πολύ καλός και εάν γνώριζε πόσο καλός είναι θα γινόταν ακόμα καλύτερος", ενώ στη βιογραφία που έγραψε για τον Ράιχ με τίτλο "Fury on Earth" αποκαλύπτει ότι ο Ράιχ εμπιστευόταν στον Μπέικερ την ψυχιατρική οργονοθεραπεία ατόμων της οικογένειάς του:
"Ο Μπέικερ με αθόρυβο τρόπο υποστήριζε πάντα τον Ράιχ. Από τη μεριά του ο Ράιχ τον εκτιμούσε εξαιρετικά και επιζητούσε τη βοήθειά του ακόμα και για άτομα της οικογένειάς του όπως τη σύζυγό του Ίλσε και την κόρη του Εύα".
Ράιχ: Έχω τον Μπέικερ!
Ένα γεγονός που αποκαλύπτει περισσότερο την εκτίμηση του Ράιχ για τον Μπέικερ είναι αυτό που παραθέτει στο ίδιο βιβλίο ο Μάιρον Σάραφ. Περιγράφοντας την καταστροφή που συνέβη μετά το πείραμα όρανουρ και αναφερόμενος στη φυγή όλων γράφει μεταξύ άλλων τα εξής:
"Από την αρχική ομάδα που είχε βρεθεί στο Ρέιντζλι με τόσες λαμπρές ελπίδες το 1950, είχαν παραμείνει μόνο η Λόις Γουίβελ και η σύζυγός του Ίλσε. Η δεύτερη δεν είχε καμία επαφή με τα συμβαίνοντα στο πείραμα και η Λόις ήταν απασχολημένη επαγγελματικά μόνο με θέματα που αφορούσαν τον εκδοτικό Οίκο. Κατά διαστήματα ο Ράιχ έλεγε: "δεν έχω κανένα δίπλα μου" και η Λόις Γουίβελ απαντούσε: "Έχεις τον Μπέικερ" και ο Ράιχ πολύ διστακτικά έλεγε: "Ναι"(!)"
Μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις του Ράιχ στον τομέα της κοινωνικής ψυχοπαθολογίας είναι η συγκινησιακή πανούκλα. Δηλαδή εκείνες οι καταστροφικές δυνάμεις, ατόμων με περίσσευμα ενέργειας, που δρουν αόρατες στο παρασκήνιο επειδή είναι καλυμμένες από εξαιρετικής πειστικότητας εκλογικεύσεις και μεγάλους σκοπούς. Ο Ράιχ έδειξε ότι αυτή η πάθηση πλήττει τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, ότι είναι πραγματική ασθένεια και ακριβώς γι΄ αυτό το λόγο μόνο ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Η εκτίμηση του Ράιχ για τον Μπέικερ ήταν στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερη από όσο μπορούμε να φαντασθούμε επειδή πίστευε πως "ο Μπέικερ μπορεί να πάθει κατάθλιψη, αλλά ποτέ δεν θα πληγεί από συγκινησιακή πανούκλα".
Ο Μπέικερ είναι γνωστό ότι είχε την ενθάρρυνση και την απόλυτη έγκριση του Ράιχ όταν εξέδωσε το περιοδικό "Orgonomic Medicine". Επίσης ο ίδιος ο Ράιχ τον είχε ορίσει το 1950 υπεύθυνο της εκπαίδευσης των οργονομιστών γιατρών.
Μετά το θάνατο του Ράιχ το 1957 θα μπορούσε απλά να συνεχίσει αυτά που έκανε όταν ο Ράιχ ήταν ζωντανός, δηλαδή την έκδοση ενός περιοδικού για την Οργονομία και τη συνέχιση της εκπαίδευσης οργονομιστών γιατρών. Αντί αυτού διέκοψε την έκδοση του περιοδικού "Orgonomic Μedicine" και έστειλε επιστολή σε όλους τους οργονομιστές τονίζοντας ότι δεν υπάρχει διάδοχος του Ράιχ!
Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από δέκα χρόνια από το θάνατο του Ράιχ και να ωριμάσουν οι συνθήκες για να αποφασίσει ο Μπέικερ την έκδοση του περιοδικού "The Journal of Orgonomy" το οποίο εκδίδεται ανελλιπώς έως σήμερα και να ιδρύσει τον Αύγουστο του 1968 το Αμερικανικό Κολέγιο της Οργονομίας, έναν οργανισμό ανωτάτου επιστημονικού οργονομικού κύρους, τον οποίο διηύθυνε έως το θάνατό του το 1985.
Το Κολέγιο ακολουθώντας τη θέληση του Ράιχ και τις γραμμές δράσης που είχε χαράξει ο Μπέικερ συνεχίζει να παραμένει έως σήμερα ο μοναδικός οργανισμός που παρέχει υψηλού επιπέδου εκπαίδευση και εξίσου υψηλό επίπεδο πληροφόρησης για την Οργονομία.